Trójstyk kiriańsko-insulijsko-hawilandzki im. Unii Nordackiej

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg]

Tutaj stykają się granice trzech państw: Kirianii, Hawilandu i Insulii. Jest to jeden z symboli integracji Kontynentu Północnego - już wkrótce Muratyka, Czesnorad, Insulia, Hawiland i nasza Suwerenna podpiszą tu Statut Unii Nordackiej.

[August de la Sparasan]

August van Hagsen de la Sparasan, upoważniony przez Jego Cesarską Mość Cesarza Insulii do podpisania traktatu w jego imieniu, przybył już na miejsce.

[Tadeusz I Wielki]

Tadeusz I Wielki o 17:25 także dojechał na miejsce.

[Włodzimierz Molotin]

Włodzimierz Molotin przybył na miejsce spotkania

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg]

- Szia Towarzysze! - powiedział Bolesław - zaraz zaczynamy, czekamy tyko na wysłannika z Muratyki.

[Albert de Espada]

Bardzo przepraszam za opóźnienie ale nie byłem w stanie zjawić się wcześniej, proszę już sobie mną głowy nie zaprzątać i kontynuować.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg]

- Świetnie - Wszyscy podeszli do stołu, przy którym leżał Statut Unii Nordackiej.

Preambuła

My, Lud Nordaty, zjednoczony w różnorodności, postanawiamy powołać Unię Nordacką - wspólnotę wolnych państw naszego kontynentu, połączonych wspólną ideą budowy lepszego, bardziej rozwiniętego, merytorycznego i aktywnego Mikroświata,
dążących do wszechstronnego rozwoju społecznego, kulturalnego, politycznego, gospodarczego oraz naukowego Nordaty,
wierzących, że tak szczytne cele można osiągnąc tylko na drodze współpracy, której warunkiem jest poszanowanie różnic oraz odrzucenie konfliktów, możliwe dzięki uznaniu wspólnych wartości cywilizacyjnych.
Art. 1

Unia Nordacka jest organizacją międzynarodową, której celem jest wspieranie współpracy pomiędzy państwami Kontynentu Północnego, kultywowanie ich wartości oraz promowanie pokoju.

Art. 2

Unia Nordacka w ramach realizacji celi powołuje do życia Nordacki Parlament Unijny oraz Unijny Trybunał Arbitrażowy.

Art. 3

1. Parlament Unijny jest organem doradczym państw członkowskich Unii Nordackiej.
2. Parlament Unijny jest wybierany w wyborach powszechnych, które przeprowadza Komisja Wyborcza Unii Nordackiej.
3. Czynne prawo wyborcze ma każdy obywatel państwa członkowskiego Unii Noradckiej.
4. Biernie prawo wyborcza posiada każdy obywatel państwa członkowskiego Unii Nordackiej, który nie został skazany za przestępstwo umyślne na karę zakazu sprawowania funkcji Posła do Parlamentu Unii przez Unijny Trybunał Arbitrażowy.
5. Zgłoszenia kandydatów na Posła do Parlamentu Unii przyjmowane są przez KWUN w terminie przez nią określoną w specjalnie do tego celu przeznaczonym wątku.
6. Kadencja Parlamentu Unijnego trwa 3 miesiące.
7. Liczba posłów Parlamentu Unii jest równa 1/3 łącznej liczby obywateli państw członkowskich.
8. Jeśli liczba zarejestrowanych kandydatów jest mniejsza lub taka sama co liczba miejsc do obsadzenia w Parlamencie Unii, każdy kandydat automatycznie uzyskuje mandat poselski. W innym wypadku odbywają się wybory.
9. Wybory na Posłów do Parlamentu Unijnego odbywają się w głosowaniu, w którym każdy uprawniony do głosowania otrzymuje liczbę głosów równą liczbie kandydatów. Głosujący dobrowolnie dzielą przyznaną im liczbę głosów wobec kandydatów, z zastrzeżeniem, że nie muszą wykorzystać wszystkich głosów i nie mogą oddać więcej niż jednego głosu na jednego kandydata.
10. Do Parlamentu Unijnego dostają się kandydaci z najwyższą liczbą oddanych na nich głosów.
11. Gdy dwóch lub więcej kandydatów osiągnie ten sam wynik wyborczy, a uzyskanie przez nich mandatów spowodowałoby przekroczenie traktatowej liczby posłów Parlamentu Unijnego, organizowana jest druga tura wyborów, w której uczestniczą tylko kandydaci, którzy znaleźli się na granicy naturalnego progu wyborczego.

Art. 4

Do praw i obowiązków posłów Parlamentu Unii należą: :

1. Składanie projektów ustaw,
2. Składanie wniosków,
3. Uczestnictwo w obradach,
4. Uczestnictwo w głosowaniach,
5. Przestrzeganie kultury wypowiedzi.

Art. 5

1. Obradom Parlamentu Unijnego przewodzi Marszałek, który wybierany jest każdorazowo co każdą kadencję Parlamentu w drodze wyborów prowadzonych przez Marszałka Seniora.
2. Każdemu posłowi przysługuje możliwość zgłoszenia swojej kandydatury na stanowisko Marszałka.
3. Aby Marszałek mógł zostać wybrany, musi on uzyskać bezwzględną większość głosów w obecności przynajmniej połowy posłów Parlamentu.
4. Parlament Unijny podejmuje ustawy zwykłą większością głosów przy obecności przynajmniej połowy posłów.

Art. 6

[Procedura akcesyjna]

1. Zainteresowane państwo zgłasza swój akces do Marszałka Parlamentu Unijnego.
2. Parlament Unijny zezwala na akcesję zainteresowanego państwa poprzez głosowanie, w którym wniosek akcesyjny musi uzyskać więcej niż 50% głosów obecnych posłów.
3. Po wyrażeniu zgody na akcesję przez Parlament Unijny, zaintersowane państwo oficjalnie uznawane jest za członka Unii Nordackiej po ratyfikacji niniejszego traktatu.

Art. 7

[Procedura wystąpienia]

1. Państwo zainteresowanie wystąpieniem ze struktur Unii Nordackiej oficjalnie wypowiada niniejszy traktat.
2. Opcjonalnie Parlament Unijny i zainteresowane państwo mogą podpisać traktat wystąpieniowy.

Art. 8

[Procedura wydalenia]

1. Na wniosek posła Parlamentu Unijnego poparte powodem wnioskującego może rozpocząć się głosowanie nad wydaleniem państwa członkowskiego z Unii Nordackiej,
2. Aby państwo mogło zostać wydalone ze struktur Unii Nordackiej, wniosek o jego wydalenie musi uzyskać większość kwalifikowaną 3/5 posłów Parlamentu Unijnego.

Art. 9

1. Każde z państw członkowskich ma prawo posiadać własne dedykowane podforum.
2. Odpowiedzialnym za poprawne funkcjonowanie forum jest Nordackie Konsorcjum Informatyczne.
3. Każde państwo ubiegające się o otrzymanie dedykowanego podforum przedstawia swojego kandydata na administratora Nordackiemu Konsorcjum Informatycznemu.
4. NKI zatwierdza kandydatów na administratora zwykłą większością głosów poprzez głosowanie w gronie administratorów forum.

Art. 10

[Współpraca ekonomiczna, kulturowa oraz naukowa.]

Państwa członkowskie deklarują wspieranie inicjatyw powstających na terenie państw członkowskich Unii.

Art. 11

Unijny Trybunał Arbitrażowy:

1. składa się z sędziów, których liczba nie przekracza liczby państw członkowskich;
2. rozstrzyga spory pomiędzy obywatelami Unii oraz pomiędzy państwami członkowskimi w formule arbitrażu lub mediacji;
3. uchwala wewnętrzny regulamin postępowania;
4. wydaje wyroki w imieniu Unii Nordackiej;
5. jest niezależny i apolityczny;
6. czuwa nad sprawiedliwością i niezawisłością sądów krajów członkowskich;
7. jest sądem obejmującym wszystkie kraje członkowskie Unii Nordackiej;
8. działa w pełni jawnie.

Art. 12.

Sędziowie Unijnego Trybunału Arbitrażowego:

1. są sprawiedliwi, apolityczni i niezależni podczas wydawania wyroków;
2. nie mogą być uciskani, szantażowani ani ograniczani przez władze unijne i władze państw członkowskich Unii;
3. automatycznie są pozbawiani prawa do orzekania, jeśli zostaną prawomocnie skazani za naruszenie praw unijnych;
4. podczas wydawania wyroków kierują się wyłącznie obowiązującym prawem i dobrem wspólnym narodów Nordaty.

Art. 13.
[Wybór sędziów Unijnego Trybunału Arbitrażowego]

1. Państwa członkowskie, które nie posiadają w UTA reprezentanta swojego kraju, mogą, ale nie muszą przedstawić Parlamentowi Unijnemu kandydatów na sędziów wyłonionych według swoich przepisów krajowych.
2. Posłowie do Parlamentu Unijnego głosują nad każdą z kandydatur osobno, oddając głosy "ZA", "PRZECIW", lub "WSTRZYMANY".
3. Kandydat, który uzyska więcej głosów ZA niż PRZECIW oraz najwięcej głosów ZA spośród wszystkich kandydatów danego kraju, zostaje mianowany sędzią.
4. Jeśli żaden kandydat nie uzyska więcej głosów ZA niż PRZECIW, procedura wyboru sędziego jest powtarzana.

Art. 14.
[Odwoływanie sędziów Unijnego Trybunału Arbitrażowego]

Jeśli sędzia UTA zostanie postawiony w stan oskarżenia za naruszenie praw unijnych, Parlament Unijny może odwołać go głosowaniem, gdzie opcja opróżnienia urzędu musi uzyskać większość kwalifikowaną 2/3 głosów.

(-) Bolesław Kirianóo von Hohenburg

[Albert de Espada]

Prezydent IV Republiki sięgnął po pióro leżące przed nim złożył podpis pod dokumentem;

[Tadeusz I Wielki]

Następnie Król Hawilandu sięgnął po pióro, i także złożył podpis.

[Włodzimierz Molotin]

Włodzimierz Molotin również złożył swój podpis na dokumencie