W południowo-zachodniej części Imperium są Góry Czerwone, jedyne góry w Kirianii. Nie są zbyt wysokie, ale są wąskie na szczycie, co sprawia że wyglądają na większe. Owiana jest wokół nich aura tajemnicy, krąży wokół nich mnóstwo legend. u ich podnóży jest sporo uhraińskich wsi, ale wysoko, prawie na szczytach gór żyją tajemniczy górale w pojedynczych chatkach, zwani Przewodnikami. Podobno strudzeni mogą się u nich posilić, i odnaleźć drogę na szlak. Góry Czerwone zajmują około 80% powierzchni Okręgu Ered Carn, resztę stanowi kawałek płaskiego terenu na zachód od Gór gdzie znajduje się również miasto Vores, stolica całego Okręgu. W Okręgu około 60% ludności to Kiriańczycy skupieni wokół Vores, 27% to Uhraińcy pochowani u podnóży gór, 9% to Kugarczycy, Abachazowie stanowią 2%, natomiast kolejne 2% deklaruje pochodzenie inne bądź mieszane. Różnicy kulturalne w Ered Carn są bardzo dobrze widoczne - w połowie gór porozumiesz się po uhraińsku, a w drugiej połowie po kugarsku. Zresztą, na samych górach nie żyje wiele osób, więc możliwe, że w ogóle się nie porozumiesz. Warto wspomnieć że góry to tylko część większego pasma ciągnącego się w IV Republice Muratyki, ale Górami Czerwonymi nazywa się tylko ta kiriańska część. Warto również wspomnieć o Sagmie
Sagma - Święto Opadających liści, nazywane też Dniem Durina, na cześć, hm... Durina. Któż to był? Nie wiadomo. Wiadomo jednak że święto to przypada w dniu przesilenia zimowego, w dniu kiedy ostatnie jesienne słońce spotyka się z pierwszym zimowym księżycem. Rozpoczynają się wtedy tańce i zabawy na cześć zimy, odrodzicielki północnego-zachodu Kirianii, skąd pochodzi to święto i gdzie jest do dziś kultywowane, władze bowiem uznały, że nie zawiera ono elementów pogańskich. Sagma pochodzi z j. portowego i oznacza Światło, według legendy bowiem można wspiąć się na Góry Czerwone i tam poczekać do Sagmy. Wtedy ostatnie światło Dnia Durina wskaże szczelinę którą można się przecisnąć do wnętrza Gór, gdzie czeka Skarb Éoüego, jednego z dawnych Królów Kiriannosu, tam też ponoć znajduje się jego grób. Jak na razie nikomu nie udało się odnaleźć szczeliny wejściowej, ani w Sagmę, ani kiedy indziej.
Nie ma pewności czy szczelina w ogóle istnieje. Znane są też legendy o najpotężniejszym z Kugarskich miast, zwanym Złotą Przystanią. Miała ona być w jednej z licznych kotlinka między górami. Wierzenia podają, że nie tylko byli oni pysznymi poganami, ale postanowili oni wydrążyć od środka i zburzyć wszystkie góry wokół, bowiem miasto się rozrastało i potrzeba było nowych miejsc, a kotlinka była mała. Przeto Jahwe rozgniewał się i zesłał wielki deszcz i grad, i plagi ogniste, które podtopiły zasypały i spopieliły miasto - podają w księgach.
