Nałęczkowo

[Alastor Brodzicki]

Nałęczkowo

Miasteczko Nałęczkowo to urokliwe zacisze pomiędzy strumykiem a Puszczą Pirawską. Siedzibę lenna okalają również polany i wzgórza, pośród których miały miejsce dwie bitwy między Abachazami i Begnamczykami. To czarujące miasto liczące 4000 mieszkańców jest kierunkiem wielu wyjazdów rodzinnych czy urlopów. To niedziwne, ze względu na istnienie licznych atrakcji na tych terenach. Same mieśćce słynie między innymi ze swojego dobrej jakości zboża (rosnącego na obrzeżach miasta), które to jest sprzedawane na terenie całego Imperium oraz ze swej naturalnej okowity agrestowej - Agrestowicy Nałęczkowskiej. Prócz dworku Brodzickich - znajdującego się na lekkim wzniesieniu - podziwiać tu można naturę, odwiedzić muzeum flisaków nałęczkowskich, zabytkowy 17-wieczny kościół, skansen czy zajść do karczmy, w której na pewno każdy znajdzie coś dla siebie. Warto zaznaczyć, że wieś, a potem miasto powstało najpewniej około 1450 roku.

[Bazyli von Hohenburg]

Około godziny 18 dojechali do Nałęczkowa. Po omienięciu znaku z napisem "Nałęczków" auta zatrzymały się. Bazyli wraz z resztą oczekiwał w samochodzie na człowieka który ma ich oprowadzić po tym urokliwym miejscu

[Adelaide von Hohenburg]

Nie mogąc usiedzieć w miejscu Adelaide wyszła z samochodu. Rozejrzała się dookoła, ale nie zobaczyła nic, co przyciągnęło by jej uwagę. Chwilę stała w miejscu, po czym usłyszała samochód, który zatrzymał się tuż obok.
- To pewnie nasz przewodnik - pomyślała sobie, poczym podeszła, by zawołać Bazylego.
Z samochodu wysiadł wysoki jasnowłosy mężczyzna o niebieskich oczach. Podszedł do (już wtedy zgromadzonych) podróżników, by przywitać się. Najpierw podszedł do Adelaide. Ucałował jej dłoń i powitał ją w Nałęczkowie. Następnie uścisnął dłoń Bazylego i równie miło przywitał się. Chwilę porozmawiali po czym zaczęli zbierać się by zacząć zwiedzać okolicę.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg]

- Macie niesamowitą okazję poznania Nałęczkowa, perły w koronie Begnamu! - powiedział po przywitaniu - Jenerał Brodzicki aktualnie przebywa w Sarmacji, odbywa się tam bowiem profesjonalne leczenie hiperrealiozy przewlekłej. Nazywam się Nikołłaj, jestem na służbie u szanownego Alastora Brodzickiego. Jako, że nie ma go dziś z nami, będziecie mieli tą przykrość przebywania ze mną. - zaśmiał się.

- To co, najpierw kościoł czy karczma?

[Adelaide von Hohenburg]

- To bardzo ciężka choroba, oby Pan Brodzicki jak najszybciej wyzdrowiał. - powiedziała Adelaide.
Adelaide z zaciekaiweniem słuchała. Gdy padło pytanie spojrzała na Bazylego, po czym jednogłośnie powiedzieli, że zaczną od zwiedzania świątyni.

[Bazyli von Hohenburg]

Zaintrygowany a zarazem zmęczony pozostawił świte przy autach zaś wraz z małżonką i Nikołłajem poszedł w strone świątyni.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg]

Nikołłaj zaprowadził ich zatem do wzniosłej XVII-wiecznej katedry
- Oto Kościół pw. Krwii Chrystusowej, piękny zabytek kultury begnamskiej. Podobno to w nim chrzcił się Ametyst, Król Kirianii. W 1911 podczas bombardowania Abachazów większość ludności Nałęczkowa schroniła się w tym kościele. Wszyscy przeżyli, mimo że budynki po drugiej stronie ulicy zostały doszczętnie zdruzgotane. Następnie w 1980 ofensywa żelabrańskich bojówek anarchistycznych nadnaturalnie zatrzymała się przy tym kościele, nikt nie wiedział czemu. Ta chwila ospałości wrogów spowodowała wygranie z przeciwnikami i zepchnięcie ich na północ, poza Begnam. W kościele znajduje się też kawałek szaty Św. Jakuba jako relikwia. Zapraszam, wejdźmy.

[Bazyli von Hohenburg]

Zdjął z głowy kapelusz z ogromnym piórem po czym wszedł do kościołam. Elegancko ukleknął i poszedł za resztą. Świątynia była piękna a jej historia bardzo przyciągająca oraz wręcz legendarna. Słuchał więc Nikołłaja

[Adelaide von Hohenburg]

Adelaide po wejściu do świątyni przyklęknęła delikatnie. Następnie wstała i ruszyła powolnym krokiem za grupą. Idąc przyglądała się różnym rzeczom. Zainteresowana historią świątyni, chciała zwiedzić każdy z jej zakamarków.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg]

Nikołłaj prowadził ich przez kolejne zakamarki kościoła, za każdym razem coś opowiadając.

- Te wgłębienia w ścianie są pozostałościami po granatach odłamkowych rzuconych w 2001 przez wyznających islam mieszkańców idiańskiej Krajiny w Insulii. Po drugiej stronie mamy ołtarzyk boczny z wizerunkiem Krwii Pańskiej, nad nim jest krzyż łaciński z dodatkowymi niedociętymi końcowkami na dole, które są pozostałością po uciętej już belce dolnej krzyża - pierwotnie znajdował się on w Cerkwii prawosławnej daleko poza Begnamskim Okręgiem Autonomicznym.
Następnie zeszli do podziemnej krypty.

- Tu podobno znajdują się domniemane szczątki Augusta Eqausa, bohatera ratującego setki chrześcijan podczas wielkich prześladowań